In mijn leven bestonden twee honden ,waardoor ik de liefde voor de duitseherder vondt.

Dit was Alf, een Boxer een grote sterke hond met een witte bless op zijn borst.

Het was een hond die niet iedereen accepteerde.

Echter ik was zijn lieveling toen ik nog in de wieg lag.

En dit bleef ook zo tot dat Alf in 1967 overleed en naar de euwige jachtvelden ging.

Toen kwam Rex in mijn leven een Oud duitse herdershond,tevens ook mijn eerste herdershond.

De band tussen mij en Rex was slecht en hij merkte dan ook dat ik hem links liet liggen.

Dit kwam ook door het feit dat hij de plaats waar Alf altijd lach zich zelf toe eigende.

Aangezien ik nog steeds met veel verdriet aan Alf dacht,en hem niet kon vergeten.

Hierdoor hadden wij dan ook samen een slechte start.

Iedereen kon het zeer goed vinden met Rex alleen ik niet, en dit vond ik toch ook wel vervelend.

Daar moest ik zelf toch verandering in gaan brengen ,dit heeft mij vele jaren en tranen gekost voor dat wij goede vrienden werden.

Nu weet ik dan ook dat een vriendschap tussen mens en dier niet gedwongen kan worden

nee een vriendschap moet groeien uit wederzeits respekt en trouw voor je hond.

Tevens begrijp ik nu ook dat de spreuk die mijn opa vroeger altijd zij dat deze op

waarheid was gebaseerd.

"De hond is zijn baas in iedere zware storm trouw.

De mens nog niet met een klein briesje wind."

 

 

Rex bleef bij mijn opa, want hier had hij het goed, en naar zijn zin.

Toen ik trouwde ,en verhuisde naar het plaatsje Edertal Holzhausen dicht in de buurt van Harzfeld.

Kreeg ik in 1981 mijn eerste eigen hond en natuurlijk was dit een herdershond.

Het was liefde op het eerste gezicht .

Toen ik hem kreeg was hij 11 weken ,hij was zo aanhankelijk en zo lief en ik was echt

geheel aan hem verknocht.

Zijn naam was Brix von Gmunden/wohra.

Het was een trouwe hond die voor mij door het vuur ging.

Met hem ben ik dan ook in de hondensport belandt,want Brix had een SV stamboom met

keurfok.

Ik heb met Brix dan ook diverse examens en wedstrijden gelopen zoals Schh 1 ,2,en 3

speurhond 1 en diverse bekerwedstrijden.

Toen ik in 1987 ging scheiden van mijn man en weer vertrok en verhuisde naar Hessen

Rodermarkuberach,bleef Brix bij mijn ex man.

Echter uit heimwee naar mij is Brix overleden,en ik heb mijn ex man dan ook nooit vergeven dat hij niet had verteld hoe Brix mij miste.

Want het had mij niet kunnen schelen, hoe dan ook had ik toch een oplossing gezocht

om Brix bij mij te krijgen ondanks ik weinig tijd had en in een klein appartement zonder lift woonde.

De op volgende jaren was ik ontroosbaar en eenzaam.

Tot dat ik in 2000 mijn huidige man Rudi leerde kennen,en ik met hem ben verhuist naar de plaats Elten.

Liefde geluk zonneschijn en veel nieuwe vrienden het geluk kon niet op.

Tevens hadden wij een leuk huis gevonden met een mooie grote tuin.

Alles was perfect,alleen geen duitseherder en niets kon mij weerhouden ik moest en zou weer een Rex krijgen.

Maar ja waar moest ik hem vandaan halen ik was hier niet bekend,en niemand die aan mijn wensen kon voldoen.

Maar het lot was mij positief gezind door toeval leerde ik Jutta Kersjes kennen.

Ik zag haar lopen en mijn oog viel op haar halsketting een zilveren ketting met een sv pas en een duitseherder er aan vast.

Ik nam mijn kans en sprak haar aan en hiermee had ik direkt het loot uit de loterij gewonnen en dit waren Heinz en Ilona.

 

Heinz Leuker heeft de kennel van Praester Land

Ilona Schwickerath werkt samen met hem, en met de kennel van de Kahler Heide

Enige dagen later zag ik dan ook Hardo van Praester Land hij was 4 maanden oud met een super bloedlijn.

En het was weer net zoals destijds met Brix liefde op het eerste gezicht,echter met een kant tekening, het was geen langhaar.

Maakt niets uit dacht ik want zoveel aandacht liefde en kusjes had ik bij mijn eerste date nog niet gehad

In 2004 ben ik lid geworden bij de kriggroep Elten en was ik direkt weer heel actief in de hondensport.

En het geluk bleef on toe lachen want toen kwam Itomba von der Kahler Heide bij ons wonen het was en kleine pluizebol van 8 weken,natuurlijk ook met een zeer goede stamboom.

Korte tijd later zijn wij met zijn allen verhuist naar Arnhem in Holland.

Echter mijn club in Elten bleef ik trouw en werd ons geluk ook overstemd naar verdriet.

Want Hardo overleed na een periode van ziekte.

Enkele weken was Itomba al alleen,tot dat ik bij Heinz en Ilona voor de eerste keer Panja von Praester Land zag .

En weer was het net een bolletje wol van 4 weken oud met een geweldigge afstamming

en eindelijk een langhaar teefje.

En weer had ik het te pakken het was als een virus ik was helemaal verkocht en verliefd op Panja.

Twee dagen voor oud en nieuw heb ik de kleine schat dan opgehaald.

En het werdt voor mijn man en ik de mooiste silvesterparty sind jaren.

Nu is het geluk dan ook weer bij ons alleen het verdriet van Hardo is er nog steeds.

Hopelijk vervult zich dan ook nog eens onze langverwachte droom namenlijk het zelf fokken van een langhaarpup.

 

De kennelnaam is al vastgelegd namenlijk : duitseherder kennel von der Bulau.